• FOOD FOR THOUGHT

    FOOD FOR THOUGHT

    De IJsvogel is een geduldige visser. Hij observeert en neemt zijn tijd.

In mijn blog van gisteren over leren had ik het over overeenkomende patronen, mijn vertaling van het begrip pattern matching. Om verdere verwarring in de vertaling te voorkomen zal ik nu verder de term pattern matching gebruiken.

Pattern matching dan is de overeenstemming tussen templates ( sjablonen in goed Nederlands) in de mens en in zijn omgeving of in het universum om het grote plaatje te pakken dit keer. Pattern matching is de idee in het boek Godhead, the brain’s big bang, dat voor elke template in de mens er een corresponderende template is in het universum. Ik zal dit uitleggen.

Het universum bevat informatie. Die informatie is opgeslagen in donkere materie die is ontstaan tegelijk met de materie die wij denken waar te nemen, grofweg de aarde, de mens, en het heelal. Deze voor ons onzichtbare donkere materie is ontstaan tegelijk met de voor ons waarneembare materie tijdens en na de grote oerknal 13,8 miljard jaar geleden. Volgens de theorie in Godhead bevat deze donkere materie een vorm van bewustzijn en organiserende mogelijkheden. Iedere keer dat ik iets wezenslijk leer wordt dat opgepakt door een template in deze donkere materie in het universum waarmee het van nature correspondeert. Deze pattern matching template zendt daarop een boodschap uit naar het bewustzijn van de zender hier op aarde met nieuwe informatie. Hierdoor leren we via ons bewustzijn op een manier die wij spiritueel noemen. De relatons, zoals Joe Griffin en Ivan Tyrell de moleculen gedoopt hebben, in de donkere materie die hiervoor verantwoordelijk zijn, hergroeperen zich hierna om nieuwe informatie te vormen. Dit is hoe we leren in relatie tot het universum. Het hoofdstuk dat deze materie behandelt heet dan ook relationships. Laten we een andere invalshoek bezien, die over hetzelfde fenomeen gaat.

De taal die we gebruiken om te klagen, te roddelen en grappen te maken is ook bedoeld om te communiceren met God via onze ziel, ons bewustzijn, zodat God kan reageren en we spiritueel kunnen groeien. Ik gebruik voor het gemak even het beladen woord God. Dit is niets nieuws. Oude vaak sjamanistische samenlevingen gebruikte dit fenomeen al om hun kennis omtrent de wereld, de aarde en het heelal, te vergroten en hun plaats in dit grotere geheel te leren kennen.

Dit was de gedachte achter mijn gebruik van de zelf bedachte term overeenkomende patronen. Een term die vragen opriep die ik hopelijk nu heb verklaard.

Read more

Leren om de  eigen emotionele uitingen te herkennen en te doorzien zodat aangeleerde overeenkomende patronen onderschept kunnen worden en het gedrag afgeleerd kan worden. Met overeenkomende patronen bedoel ik innerlijke sjablonen die matchen, overeenkomen met sjablonen in de wereld om je heen. Dat kan zijn in het brein van iemand anders in je directe omgeving of, wat verder, in informatie in het universum.  Conditionering, wat een verzamelterm is voor leerprocessen waardoor een organisme zich aanpast aan de omgeving, kan,  er vanuit gaande dat de opwinding wordt veroorzaakt door een externe stimulus, bevrijding uit de vaak vicieuze cirkel veroorzaken. Ik bedoel niet door cognitieve gedragstherapie, maar door het herkennen van de onderliggende, waarschijnlijk gegroeide in de zin van toegenomen, onderliggende overeenkomende patronen die onbewust zijn. Josef Breuer deed dit eind 19e eeuw door de hypnose van vrouwelijke patiënten met symptomen van wat toen hysterie werd genoemd, en wat verdrongen, in het onbewuste terechtgekomen, als zeer onprettig beleefde ervaringen, waren. Freud, Breuer’s leerling en collega, die overigens niet zo goed schijnt geweest te zijn in het genezen door, en het onder, hypnose brengen van zijn patiënten, heeft dit later aangetoond.

Het schijnt dat de prikkels uit de omgeving die de REM staat triggeren dat doen via de vecht of vlucht reactie, de overlevingsstand van het sympathisch zenuwstelsel. Dat brengt namelijk het lichaam in staat van gereedheid, wanneer inspanning vereist is en een spannende of bedreigende situatie deze reactie oproept. De overlevingsstand zeg maar. Het stofje dat hierbij hoort, is de neurotransmitter adrenaline. Ook komt hier veel van het stresshormoon cortisol bij vrij.  Daar wil je ook niet teveel van door je lichaam voelen gieren. Ook het belonings- of straf mechanisme, betrokken bij de evaluatie van beloning en straf, speelt een rol in dit proces. Dit proces vindt plaats in een deel van het limbische systeem, dat ook wel het zoogdierenbrein wordt genoemd. 

Wanneer iemand door een kleinigheid enorm woedend wordt bijvoorbeeld dan is dat omdat er een patroon van overeenkomst is dat waarschijnlijk gegroeid is. Dit is ook wat leren doet: de concentratie is gericht op het bestaande patroon en hoe meer dat gebeurt hoe groter dat patroon van overeenkomst wordt. De REM staat wordt getriggerd via signalen door de thalamus heen die de REM staat activeren waar onze instincten in bewaard zijn. De thalamus is de verbinding tussen het letterlijk en figuurlijk hogere en het lagere deel van het brein. Thalamus betekent in Grieks slaapkamer. We focussen onze aandacht dan op de prikkel en onze pupillen vergroten zich en de bloedstroom naar de hersenen neemt toe. Als dat langer duurt worden de opgeslagen patronen vergroot en versterkt. Het onwenselijke, want ongezonde, gedrag wordt aangeleerd ofwel versterkt.

Woede kost op zich al veel energie, maar wanneer iemand ook ’s nachts teveel energie verbrandt in zijn remslaap, omdat zijn emotionele behoeften niet vervuld worden overdag, wanneer hij of zij zich teveel zorgen maakt over een langere periode, dan wordt hij of zij depressief, heeft geen zin om op te staan ’s morgens en dingen te doen. De ongebruikelijke hoeveelheid  van opwindingsniveau in het autonome zenuwstelsel zorgt er dan voor dat er heel veel wordt gedroomd, waardoor de klachten van depressie zich voordoen. Tobben leegt onze energievoorraad. Het enige wat dit oplost is actie ondernemen om de emotionele behoeften overdag, bijvoorbeeld ontstaan doordat iemand in je omgeving je niet voor vol aanziet, of voldaan te krijgen of op te heffen door te zorgen dat het je niet meer kan raken. Dit klinkt wederom heel eenvoudig … .

Read more

Tijd heeft mijn interesse en ik wilde er een keer over schrijven, maar wist niet hoe. Ergens diep van binnen weet ik dat tijd niet bestaat maar hoe iets te verklaren dat niet bestaat? Gelukkig, zoals vaak zo niet altijd in het leven komt er een oplossing. Al is dat anders dan je verwacht. Afgelopen weekend was ik kijken naar de expositie van Frits Jonker. Er was veel moois te zien en allemaal perfect uitgevoerd. Terwijl ik rondkeek viel mijn oog op een dun boekje, “Het idee van de eeuwige wederkeer”, getiteld. Ik breng het woord wederkeer in verband met Nietzsche en heb het boekje gekocht en in korte tijd gelezen.

Frits is vooral geïnspireerd geraakt dit boekje te schrijven door de ideeën van Ouspensky en films over wederkeer. Ik heb ooit een klein boekje van Ouspensky gelezen. Het enige voorbeeld van een film die ik zelf gezien heb is Groundhog Day, ook één van mijn favoriete films, die ik in de jaren negentig keer op keer bekeken heb. Eeuwige wederkeer is het idee dat alles er al is en vaststaat en dat de mens daarin eeuwig is en het product én de producent is van verleden, heden en toekomst. Er is geen tijd, er is alleen bewustzijn. Tijd is een illusie die behoort in de categorie van het menselijk lichaam dat slapende is, droomt dus. En ook een illusie is op de schaal van wat eeuwig is. Materie is een tijdgebonden manifestatie. Wat er toe doet is bewustzijn.

Bewustzijn is iets anders dat mij bezighoud. Het idee hier is dat het bewustzijn de ziel is van het leven en dat de ziel eeuwig is, niet door reïncarnatie in opeenvolgende levens maar door je bewust te zijn van je ziel en het feit dat het leven van alle tijden is, ook op dit ene moment. Je bent je ziel indien je je daar van bewust bent (geworden) en je bent de uit onder andere India bekende slang, die in zijn staart bijt, de Ouroubouros. Frits merkt daar over op dat de slang zichzelf uit zijn mond creëert, gezien in het licht van zijn idee van de eeuwige wederkeer een juiste constatering. De slang dat ben jij, zo vervolgt hij, van geboorte tot dood, maar het lichaam slaapt en is tijdelijk. Geboorte en dood zijn één en hetzelfde moment, de ervaring van beweging (door tijd) is een illusie. Het resultaat is dat net als in de film Groundhog day, dat je je eigen leven kan vormgeven en perfectioneren doordat je steeds opnieuw hetzelfde moment beleeft. Je geeft de informatie over hoe het nu met je gaat door aan je in het verleden en in je toekomst levende ik. Jouw ik nu, is dan het stemmetje dat je hoort in je hoofd ergens in het verleden of het stemmetje van de toekomst dat je nu goede raad geeft.

Ik raad je aan dit boekje, met een helder en duidelijk betoog, te lezen. Het idee van de eeuwige wederkeer is echt een opluchting, een bevrijd zijn door bewustzijn van de illusie van alledag. Het is mogelijk iets van je leven te maken, te doen waar jíj zin in hebt.

Read more

Gisterenavond ben ik naar een pianorecital door Feico Deutekom geweest. Hij speelde 14 van de 20 etudes voor piano van Philip Glass. Het was echt geweldig. Feico begon te spelen en ik realiseerde mij direct dat het anders klonk dan de etudes gespeeld door Vicky Chow, die ik beluisterd heb voor het concert. En zoals vaak wanneer je iets kent en het gaat anders, dan is dat even wennen, maar het duurde niet lang of ik was helemaal verrukt van Feico’s warme interpretatie van deze etudes. Af en toe vertelde Feico, tussen het spelen van de etudes door, iets over Philip Glass en zijn muziek en hoe hij Philip Glass leerde kennen bijvoorbeeld en dat zij samen gespeeld hebben.

Philip Glass is inmiddels 86 jaar en componeert nog steeds. Philip Glass is als 19 jarige reeds afgestudeerd Bachelor wiskunde en filosofie. Zijn hart ligt echter bij de muziek en hij vertrekt naar een conservatorium waar hij dwarsfluit speelt. Vervolgens studeert hij, voornamelijk keyboard, aan de Juilliard School of Music. Na deze studie reist hij naar Parijs waar hij bij Nadia Boulanger studeert. In Parijs wordt hem gevraagd de oosterse muziek van Ravi Shankar om te zetten in westerse muzieknotaties. Om dit goed te kunnen doen reist hij in 1966 naar Noord India waar hij Tibetaanse  vluchtelingen ontmoet en in 1972 de veertiende dalai lama leert kennen. Terug in Amerika is zijn muziek niet meer hetzelfde. Zoals Feico vertelt klinkt de oosterse muziek door in bijvoorbeeld zijn etudes.

Zoals Feico ook uitlegt bestaat de muziek van Philip Glass uit zich herhalende patronen die ook weer tegen elkaar in gaan, al is dit bij de etudes niet het geval, die zijn transparanter. Het herhalende karakter van de muziek doet iets met je. Gebruik van muziek en geluid om in trance te raken bestaat al sinds de tijd dat de mens bewustzijn kreeg. Zie voor dat laatste de blog over de verbeelding. Sjamanistische culturen van over de hele wereld zijn zich hier al duizenden jaren van bewust. Zij gebruiken ritmes, specifieke klanken en herhaling om een staat van veranderend bewustzijn te creëren, in trance te raken en toegang te krijgen tot wijsheid en om genezen. Zij zijn reeds bekend met het effect van geluid en de invloed van trillingen op het zijn van de mens. Dit wisten Pythagoras en de oud Egyptenaren ook, maar ook voor de monniken in Tibet is muziek een weg en een leerschool. Harmonische trillingen zijn door hun klanken belangrijke producenten van rust, orde en welbevinden. Onharmonische klanken hebben het tegenovergestelde resultaat.

Iedere cel in ons lichaam heeft een trilling en water is de drager daarvan. Aangezien volwassenen voor ongeveer 65% uit water bestaan kun je wel nagaan dat we heel gevoelig zijn voor geluidstrillingen. Het meditatieve en repeterende karakter van de muziek van Philip Glass creëert zo voor mij een oase van rust en geluk naast dat het een genot is naar de schoonheid ervan te luisteren. Wanneer het dan ook nog eens heel mooi wordt uitgevoerd is het resultaat een zeer fijne avond, waar ik met veel plezier aan terugdenk.

Read more

Verlangen is in dit artikel de oorzaak, is de wegverbreider van spiritualiteit. Verlangen is dan het gevolg van een tekort (Plato) bij bijvoorbeeld de man, naar de ander, de vrouw, die in deze dan superieur zou zijn, wanneer het gaat om de wijsheid van de liefde in de meest brede betekenis. Verlangen ook als iets dat verbintenis zoekt en creëert, relaties ontwerpt en bevestigt. Dit als gevolg van de relatie die er ontstaat tussen organen en prikkels, heel concreet is bijvoorbeeld de relatie tussen de hersenen en indrukken, beide zijn ook met een zekere intensiteit. De hersen zijn dan als een samenspel van krachten met een gegeven, wisselend intensiteit, de indrukken zijn als lichtdeeltjes, fotonen die er op botsen. Het lichaam is als machine en is een conglomeraat van processen en krachten dat informatie verzamelt en opslaat. Het lichaam is dan als relatie van krachten (kwaliteiten als verzameling van kwantiteiten) waarvan de werking een open uitkomst heeft, gelijk een kansspel, een tafel met dobbelsteen waarboven iets hangt dat het geheel determineert. De laatste beeldspraak is van Nietzsche in Aldus sprak Zarathoestra.

De existentiële angst voor de liefde creëert een verlangen, er is een verwachting van gelukzaligheid maar er is tevens een besef van de onbereikbaarheid daarvan. Het ego, de kleine rede, bij Nietzsche het product van het materiële, de neurologische processen staan in tegenstelling tot de grote rede, het, zo je wilt goddelijke bewustzijn, dat de ervaringsinformatie in kaart brengt en opslaat.

De rol van gesproken woorden wordt zichtbaar in bijvoorbeeld filosofie, filosofie betekent in het Grieks: houden van wijsheid waarbij filo houden van betekent, en sophia wijsheid. Filosofie begint met een intuïtie, woorden maken er iets anders van. Er zijn beelden die de menselijke staat reflecteren en willen sturen. Een veelheid aan beelden organiseert een idee of concept dat verwoord betekenis draagt dat ondergeschikt wordt aan perceptie. Het universum is een collectie beelden en informatie, die mens daarin ervaart als veranderend omdat zijn lichaam (samenstelsel van krachten) zich beweegt daarbinnen. Verlangen is dan de wil tot  veranderen, de spiritualiteit.

Sensaties generen nieuwe sensaties, nieuwe ideeën nieuwe verlangens en zo kan de spiritualiteit blijven groeien en voor groei blijven zorgen. Dan is er de vrijheid, niet de wil, om een gezichtspunt in te nemen, een standpunt te kiezen van waaruit een dimensie van de aangetroffen waarheid of relatie van verbindingen kan worden ervaren en geïnterpreteerd. Bijvoorbeeld in het verlangen om een filosofie over verlangen te schrijven wordt dan een achterliggende idee over de werking ervan gepositioneerd. Ik denk en het is is dan de scheiding in doen en zijn.

Voor de inspiratie van dit filosofische artikel ben ik dank verschuldigd aan De dynamiek van het bewustzijn door Ko Vos.

Read more

Gedachten vloeien rijkelijk. Er is een onophoudelijke stroom aan ideeën en geestelijke indrukken te ervaren wanneer je je ervan bewust bent, maar ook wanneer je slaapt en in de REM slaap terecht komt. Het lijkt vechten tegen de bierkaai. Misschien leuk om even te vermelden waar deze Nederlandse uitdrukking is ontstaan. De uitdrukking is ontstaan in Amsterdam. De bierkaai is een volkse benaming voor de Bierkade. Dat was een deel van de Oudezijds Voorburgwal, waar enkele eeuwen geleden vaten met bier geleverd en bewaard werden. De mannen die het werk deden waren sterke kerels en ze stonden bekend als vechtersbazen. Wie het tegen hen wilde opnemen, kon er bij voorbaat zeker van zijn deze strijd te verliezen. Daardoor kreeg vechten tegen de bierkaai de betekenis van iets onmogelijks doen, nutteloos werk doen.

Zelf gebruik ik graag het beeld van vechten tegen de windmolens, zoals beschreven in de roman over Don Quichot door Miguel Cervantes, waarin het hoofdpersonage samen met zijn trouwe buurman en dienaar Sancho Panza de strijd aangaat. In, De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha zoals de volledige titel van het boek luidt, is Alonso Quijano zijn verstand kwijtgeraakt door het lezen van teveel ridderromans. Alonso is van lage adel en denkt daarna dat hij een dolende ridder is en dat is wat hij doet, een dwaaltocht maken over de wegen van het platteland van Spanje, zo rond 1600. Gezeten op zijn raspaard Rocinant, een oud uitgemergeld boeren paard in feite en met een oud, roestig harnas en papieren steek op treedt hij op tegen alle mogelijke vormen van onrecht en onrechtvaardigheid. Door het doen van goed daden hoopt hij het hart te winnen van zijn grote liefde, de ongeëvenaard mooie Dulcinea. In deze queeste naar Dulcinea, in werkelijkheid een eenvoudige boerendochter die hij niet kent en die waarschijnlijk niet eens bestaat, wordt hij zoals gezegd bijgestaan door Sancho, die eigenlijk vooral van lekker eten houdt en zijn meester de ridder van de droevige figuur noemt. Sancho weet dat Alonso niet helemaal goed bij zijn hoofd is. Don Quichot op zijn beurt ziet herbergen aan voor kastelen, geestelijke voor schurken en windmolens, daar zijn ze, voor reuzen. Met zijn leger, een kudde schapen bevrijdt hij staatsgevaarlijke criminelen, of te wel mensen die om hun afwijkende mening gevangen zijn gezet. Sancho is wat nuchterder en ervaart dat anders. Het boek handelt dan ook over de spanning tussen de ideale, fictieve wereld en de werkelijkheid en dat met de nodige humor. Zoals daar is de hemelvaart van beide helden. Nadat Alonso aan het eind van het verhaal een stevige zes uur geslapen heeft ontwaakt hij uit deze droom en beziet hij zijn wereld met nieuwe realiteitszin.

Het mag duidelijk zij dat het boek een parodie is, het is een aanval op de ridderroman en een aanklacht tegen wat er volgens Cervantes mis was in de 16e eeuw in Spanje met de adel, de kerk, de massa en waarschijnlijk de maatschappij als geheel. Blijkbaar is deze kritiek van alle tijden en is het gevecht tegen misstanden, hoewel zeker noodzakelijk en bewonderenswaardig, een ogenschijnlijk vechten tegen de bierkaai, in ieder geval in de ogen van menigeen. Het is echter ook een boek over liefde en dan wel in al haar hoedanigheden, van aardse, wellustige liefde tot hoofse aanbidding en liefde tussen vrienden.  Mooier kan ik het in deze context niet maken, helaas. Windmolens hebben zeer zeker een functie te vervullen, maar of deze altijd goed begrepen wordt is de vraag. Er bestaat ook een mooie verfilming uit de jaren zestig van de vorige eeuw getiteld More met een soundtrack door Pink Floyd.

Read more

Ooit, in een ver verleden, was er vrouw van ongekende schoonheid en wijsheid in mijn leven die de werkelijke liefde voor de kenbare waarheid in mij deed ontvlammen. En, hoewel of liever doordat ik mij gedroeg als een onbeholpen jager, verloor ik haar na een heftige achtervolging. Zoals Apollo door de liefde voor een nimf, opgewekt door een pijl van Eros, haar achtervolgt door de bossen totdat zij door de riviergod Peneus, wier hulp zij had aangeroepen, in een laurierboom wordt verandert en zijn zoektocht moest staken.

Wie was deze vrouw, de andere, deze belichaming, van de reis, van de ziel, zoals zij veelvuldig voorkomt in de oude Griekse mythen, met Pallas Athene, Artemis of Aphrodite of allen ineen als doel? Achtereenvolgens zijn zij de godin van oorlog en vrede en de filosofie en wijsheid, de godin van de jacht, de wilde natuur en de geboorte, een lichtgodin en de godin van de liefde, schoonheid en vruchtbaarheid. Net als bij Dante Alighieri Beatrijs in zijn Goddelijke Komedie is zij en zijn zij de belichaming van de reis die een man maakt wanneer hij terugkeert in zijn innerlijke belevingswereld nadat hij zijn anima op een vrouw in zijn omgeving heeft geprojecteerd.

Het is het verlangen van de man, of het vrouwelijke in de man, naar het voor hem eeuwig onbereikbare, de ultieme waarheid, die hij niet kan kennen met zijn verstand doch slechts in stilte kan ervaren in liefde opgewekt door schoonheid. Liefde die hem stil doet vallen, zijn handelen verlamt en hem op doet gaan in zijn innerlijke belevingswereld in een reis naar de verre diepten van zijn ziel en uiteindelijk hopelijk de weg naar boven, naar het licht. Helaas is deze vrouw, in ieder geval in de ogen van die man uiteindelijk een wispelturige, onberekenbare koningin, die uiteindelijk voor hem van haar voetstuk valt en verwordt tot zijn Hekate, een ander Griekse godin, meesteres van de magie, de geesten, de maan en de nacht. Uiteindelijk verandert zij in een laurierboom.

Het moge duidelijk zijn dat dit de zoektocht van de man in wording ernstig bemoeilijkt en er zijn er waarschijnlijk vele die de tocht staken. Ik weet dat ik dat deed na twintig stormachtige jaren. Ik begon een nieuw leven meer gericht op materiële zaken en begon uiteindelijk als interieurfotograaf mijn boterham te verdienen. Echter een paar jaar geleden, tijdens corona droogde het werk op. Ik zat thuis en begon te lezen, vooral Jung  en Chinese filosofie. Zo kwam het dat het lot mij riep mijzelf weer in mijn innerlijke wereld te verdiepen en spiritueler te worden. Tot nu toe verloopt deze reis een stuk gelijkmatiger en is het een mooie verdieping van het gelukkige leven dat ik met mijn huidige vriendin heb.

Read more

De verlossing die plaats vindt als gevolg van het schrijven. De vervreemding van de omgeving in het nu, het losraken van de omgeving, van de mensen om je heen door de fysieke inspanning van schrijven, het bewegen van de pen met de hand over het papier of het typen op een toetsenbord die de schrijver wegrukken uit het door de omgeving ervaren nu, ook wel concentratie of focus genoemd. Het onderdompelen in het nu van de fantasie van de schrijver zelf en de verlossing als proces van catharsis door het schrijven van de inhoud. De introversie, het naar binnen gekeerd zijn, de concentratie op het eigene dat totdat het op papier of op het beeldscherm staat is ook in zekere mate onbekend aan de schrijver zelf totdat het er staat.

Het idee van de dichter dat deze een boodschapper is tussen de wereld der Goden en de wereld der mensen hier op aarde, die verwoordt wat er in beide werelden plaatsvindt, een intermediair, is een klassiek gegeven uit de literatuur door de eeuwen heen. Het proces zelf noemt men wel inspiratie. Ook kan de schrijver beïnvloed worden, als het ware gewekt worden tot het creëren van iets nieuws door wat een andere schrijver, componist, beeldend kunstenaar en/of fotograaf gecreëerd heeft, dat is dan ook inspiratie.

Wanneer de tekst of het gedicht dan af is, of direct na het proces van het schrijven van de eerste opzet heeft er een bevrijding plaatsgevonden, een verlossing zo je wilt. Deze kan op zijn beurt weer door de lezer ervaren worden, zijnde de catharsis, een oud Grieks woord voor de beleving die moest worden opgeroepen door het drama of blijspel dat wordt opgevoerd voor een publiek ten behoeve van dat zelfde publiek in het oude Griekenland en een geschreven verslag was van de fantasie, de kennis en de belevingswereld van de toneelschrijver, dramaturg.

Het reizen ook wel rijzen van de ziel naar de hoogten van de geest vanuit de diepten van het lichaam of het onbewuste naar de vervolmaking in een andere wereld, een andere, nieuwe beleving met het doel te inspireren tot bijvoorbeeld zelfkennis. De vervoering die door de neerschreven of ingetypte schoonheid en/of wijsheid ontstaat geeft op haar beurt weer de aanzet tot een volgende reis. Het lijkt een beetje op reïncarnatie eigenlijk. De ziel, de beleving van het schone of de queeste op zoek naar de waarheid wordt beloont met als gevolg een verder willen ervaren of zoeken.

Na afloop van de opgetekende inspiratie komt de schrijver weer terug in zijn omgeving en is weer aanwezig en herkenbaar voor de mensen daarin. De verlossing is meestal niet iets heel groots, behalve misschien bij een werk als De Goddelijke Komedie van Dante Alighieri, waarbij ik mij dat zou kunnen voorstellen en waar ik mij de afgelopen weken opnieuw doorheen werk. Ik bedoel dit niet  denigrerend. Het is een prachtig werk, vol schoonheid en vakmanschap dat ook nog eens spannend is, zeker de eerste keer dat ik het las, maar het is zo omvangrijk dat het als een verre reis te ervaren is. Het schrijven van deze blogs leidt ook steevast tot kleine (deel)verlossingen bij mijzelf. Of dit ook zo werkt voor de lezers van mijn blogs weet ik niet omdat ik daar tot op heden geen reacties over heb ontvangen via het formulier onder de door mij geschreven blogs of via het contactformulier op de contactpagina. Voel je vrij dat te doen, je reactie wordt niet automatisch geplaatst.

Read more

Terwijl het buiten stormt en hard regent, probeer ik rust en balans te vinden om de spirituele weg van het midden te volgen. Bipolair, een linkerhelft in het autisme spectrum en een rechterhelft in het schizofrene spectrum van het brein zijn een bijwerking van creativiteit. Creativiteit van het scheppende, materieel en psychisch leidt tot spiritualiteit. Spiritualiteit is een van de voordelen van de REM staat.

De rechterhelft, de plaats van onder andere de fantasie en emoties, als onderdeel van de grote hersenen, onderdeel van de cerebrale cortex, wordt wanneer het goed gaat gecontroleerd door het rationele, logische denken en analyseren van de linkerhelft. Het corpus collosum – de bundel van zenuwen die de hersenhelften scheidt, ook wel de hersenbalk genaamd, fungeert als een brug of als een blokkade voor de verwerking van informatie. Het schijnt dat bij autisme, dat fysiek uitgedrukt niet slechts op een plek van de hersenen gesitueerd is, maar uit grotere netwerken over langere afstanden bestaat minder banen in deze hersenbalk zichtbaar zijn. Wat eerder een gevolg dan een oorzaak van autisme zou zijn. De idee bestaat dat mensen zonder hersenbalk zouden kunnen functioneren. De twee hersenhelften kunnen dan nog steeds communiceren met elkaar en de hersenen kunnen zich normaal ontwikkelen.

Het lijkt dat er geen excuus is dus om de mogelijkheid de midden weg te bewandelen op te zoeken wanneer je je daar al niet bevindt. Bipolair betekent in de praktijk zoveel als heen en weer te waaien tussen twee uitersten, het ene moment vrolijk, gedreven en optimistisch – wat kan leiden tot een manie – en het andere moment terneergeslagen, apathisch en pessimistisch – ook wel depressie genoemd. Met moment bedoel ik een periode in tijd dat relatief is. De gemoedstoestand waarin iemand zich bevind kan een uur duren, een dag of bijvoorbeeld maanden. Iemand kan dan steeds in dezelfde gemoedstoestand blijven hangen. Een middenweg is hoe dan ook ver te zoeken.

Ook hier kan meditatie, yoga en Mindfulness helpen, naast medicatie die er natuurlijk ook is. Creatieve mensen hebben een grotere kans bipolair te worden dan minder creatieve medemensen. Creativiteit op haar beurt is weer een voorwaarde voor spiritualiteit, voor spiritueel gedrag. Spiritualiteit is bijna altijd een strijd tussen het lichte en het duistere, van twee kanten, een keuze moeten maken voor extremen lijkt het. Maar wat wanneer je de keuze niet maakt en beide laat zijn? De middenweg, de weg van de TAO. De aldus ontstane gelijkmatigheid hoeft zeker niet saai te zijn, maar kan juist een verrijking zijn en mogelijkheden tot ontwikkeling bieden die je misschien nu niet voor mogelijk houdt.

Read more

Gisterenavond zag ik de film Eraserhead van David Lynch. Wat een bizarre cultfilm. Het was eigenlijk meer een horror film. Het leven van de persoon was beklemmend, naargeestig, beangstigend en duister. Het was meer lost in the dream. Het was een nachtmerrie.

De droom leven wil meestal zoveel zeggen als het zogenaamde ultieme leven hebben, een droomhuis, een droomrelatie, de auto van je dromen, de man of vrouw van je dromen in je leven hebben en ondanks alle jaloezie van anderen om je heen gelukkig zijn. Of de droom die je ouders wilde dat je zou leven voor hun leven. Daar doel ik niet op hier en daar wil ik het ook niet over hebben.

Mijn idee van de droom leven is tweeledig. Aan de ene kant ondergedompeld zijn in de illusionaire realiteit, de verzinsels van je verbeelding volgen en aan de ander kant wakker wordend de ene kenbare waarheid zien en daar naar leven. Ik heb het hier al eerder over gehad in mijn blog.

Het gaat om deze tweeledigheid van het bestaan in het universum, de schepping waar wij deel van uitmaken, of je nu de nadruk legt op de evolutionaire benadering of de creationistische leer, het is uiteindelijk één wereld en het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Beide levens kunnen interessant en een gevoel van vervulling geven. Misschien is het ook wel de bedoeling om beide facetten van dit leven te ontwikkelen en door te maken. Het is lastig dat tegelijkertijd te doen, meestal zal het ene dit moment de overhand hebben en dan weer het andere.

Zo zou de oerknal zowel een materieel en een geestelijke begin zijn geweest en zou er zowel de voor ons zichtbare bekende materie als de voor ons onzichtbare donkere materie zijn ontstaan, beide met een vorm van bewustzijn, waarbij de laatste de informatiedrager is van alle kennis in het heelal.

De meest aangewezen weg en de meest harmonische is dan waarschijnlijk toch de weg door het midden. Een leven waarbij je indachtig wat goed is voor beide kanten leeft. Ook hiervan denk ik dat het niet heel makkelijk wordt wanneer je slechts een van de twee dromen leeft in het begin. Eén droom kan al een nachtmerrie zijn, laat staan twee verschillende, elkaar ogenschijnlijk tegensprekend dromen tegelijk leven. Dat lijkt en is vragen om moeilijkheden, maar ik geloof dat het uiteindelijk veel oplevert, wanneer je indachtig beide werelden probeert te leven en te handelen. Leef je droom!

Read more