Vandaag weer eens geprobeerd iets te regelen via een website op internet. Verkeerde wachtwoord, nieuw wachtwoord aangevraagd en ingevoerd. Helaas moet ik nogmaals een wachtwoord aanvragen om mij onverklaarbare redenen en daarna wordt mijn account geblokkeerd, omdat er teveel niet valide inlogpogingen zijn geweest. Een paar dagen ervoor heb ik al geprobeerd mijn vraag via de telefoon opgelost te krijgen, waarbij na twintig minuten in de wacht zitten, of eerder geïrriteerd rondlopen, tot  twee keer toe de verbinding verbroken werd.

Wat verlang ik op zulke momenten terug naar een leven in de Gouden Era, een in mijn ogen Tolkien-achtige wereld, waar ik in mijn nakie door de bossen kan rennen, terwijl de zon altijd schijnt en het leven mijn toelacht. In een pure pre-maatschappij-achtige oerstaat waarbij ik diep contact ervaar met de natuur: de bomen en planten, de dieren op de grond en in de lucht. Een animistische paradijselijke toestand waarin alles goed en weldadig is en ik niets nodig heb, behalve heerlijk helder sprankelend onbedorven bronwater en onbespoten bessen en ander fruit om van te leven.

Geen zorgen over geld, niet dat ik die nu heb, maar het hele leven lijkt er in deze era toch om te draaien, geen ziektes, geen problemen van medische of psychische aard, geen bezit, geen macht anders dan magische of mystieke. Regelmatig betrap ik mijzelf erop dat ik de wereld en de maatschappij vanuit dit vergezicht de maat neem en dan helemaal klaar ben met het huidige leven in onze westerse maatschappij. Maar ja wat kan ik doen? Ik ben niet zo’n idealist die zich terugtrekt op een afgelegen boerderij aan de rand van Nederland en zijn eigen groente gaat verbouwen. Hoewel ik een heilig respect heb voor de mens die dat wel doet.

Eigenlijk bevind ik mijzelf in een alles of niets situatie. Zwelgend in materialisme met mijn geluidsinstallatie en platenverzameling en mijn fotocamera’s proberen iets van genot te vinden in deze aardse wereld of een totale vlucht in een betere hogere metafysische wereld waar ik geen toegang tot heb. Ik denk dan dat ik misschien wel direct gereïncarneerd ben vanuit mijn eerste jagers-verzamelaarsleven, naar ongeveer halverwege eeuw waarin ik geboren ben dit keer. De overstap is te groot. Er zit niets anders op dan te wachten tot ik dood ga en misschien kan reïncarneren via de schoot van een vrouw die zo’n 14.000 jaar geleden leeft.