Symbolen zijn een authentieke verbeelding of schepping van een onbekend en niet geheel begrepen, met enige geheimen omhuld, idee, heel kort gezegd. Maar hoe zit het met de witte duif als het symbool voor de Heilige Geest? Ik verbaas mij mijn hele leven, bij tijd en wijle, al over het gebruik van deze vogel als een overeenkomst met de ziel van de drie-eenheid. Als het vuur en licht van de wording van de westerse beschaving.

Sinds ik vorig jaar een nest van twee duiven op mijn balkon heb gehad en de ontwikkelingen die daarbij plaatsvonden nauwlettend heb gevolgd, is deze vraag mij alleen maar meer en dieper gaan bezig houden. Eerlijk gezegd heb ik dit nest niet alleen toegelaten omdat het om de geboorte van dieren ging, ik heb eigenlijk een hekel aan duiven, maar ook omdat ik er een mooie symboliek in zag, vanaf de positie op het spirituele pad waar ik mij toen bevond. Ik voelde mij zelfs vereerd dat ik verkozen was dit offer te volbrengen. Ik heb maanden lang niet op mijn geliefde balkon gekund en ben een flink aantal uren bezig geweest mijn balkon te reinigen van de poep die de duiven achter hadden gelaten. Iedereen in mijn omgeving raadde mij af ermee door te gaan en de eieren te vernietigen. Al was het alleen maar omdat de jongen dit jaar zouden terugkomen om zelf op een nest op mijn balkon te gaan broeden. Ik was eigenwijs en liet het toe met gepaste eerbied. Twee van de drie eieren zijn uitgebroed. Dit jaar ben ik al sinds vroeg in het voorjaar de twee jonge duiven, die heel herkenbaar zijn, van mijn balkon te jagen, daar zij er een nest willen bouwen om er eieren in uit te broeden.

In tegenstelling tot de duiven heb ik een diepe bewondering voor en misschien wel enige devotie richting de Heilige Geest. In mijn officieel, heidense ogen, toch wel de bron, het licht en de ziel van in ieder geval het christelijke idee omtrent de Schepping. Vandaag is het zondag, een goede dag om deze voor mij verwarrende symboliek eens verder uit te diepen. Waar komt dit symbool eigenlijk vandaan? Is het een authentiek, natuurlijk en oorspronkelijk geboren beeld of is het meer een verzinsel van een overijverige kerkvader?

Na kort zoeken op internet ontstaat het volgende beeld. De duif en dan met name de witte duif staat symbool voor puurheid, zuiverheid en reinheid. Het blijkt een teken van wedergeboorte dat is gebaseerd op Gods liefde tot de mens bij monde van Noach op zijn ark en de doop van Jezus in de rivier de Jordaan door de hand van Johannes de doper. In beide optekeningen verschijnt de duif als een boodschapper van God en getuigenis van zijn liefde voor zijn Zoon en eerder voor zijn volk Israël. In het Hooglied verbeeldt deze vogel het ultieme geluk van de mens in de vorm van de liefde tot een ander wanneer de verliefde jongeling het meisje van zijn dromen wil beschrijven met een mooie diep gevoelde metafoor. Het schijnt dat er ook een of meerdere witte duiven worden losgelaten op bruiloften. Duiven staan hier symbool voor liefde en trouw. Duiven schijnen monogaam te leven en staan symbool voor huwelijkstrouw. Veel culturen linken de duif aan trouw, liefde en ook moederschap.

In het oude Bijbelse Israël is de duif een geliefd offerdier, de opvatting toen was dat deze vogel geen gal bezit en ook betaalbaar is voor arme mensen, omdat ze in overvloed in het land te vinden zijn. Ook de duif met een olijftak in haar snavel is een terugkerend beeld in de Bijbel, zoals in het verhaal van Noach. De olijftak heeft een uitgebreidere geschiedenis als symbool van vrede. In het oude Griekenland was de olijfboom gewijd aan de godin Pallas Athene, de godin van de vrede nadat zij de strijd om een stuk land wint van Poseidon daar zij met het meest nuttige geschenk voor dat land verschijnt voor oppergod Zeus.

Spiritueel kan de duif gezien worden als boodschapper van bovennatuurlijke begeleiding en zuivere energie. In oude schilderijen is de duif het symbool van de ziel, waarbij ik graag wederom opmerk dat in mijn ogen de Heilige Geest de ziel van de drie-eenheid zou kunnen zijn. Verder kan ik nog melden dat ik berichten op internet vind waarin gemeld wordt dat wanneer duiven op je hoofd poepen, dit geluk brengt. Duiven worden echter ook wel vliegende ratten genoemd omdat ze vol bacteriën zitten. Zelf vind ik duivenpoep, na het onophoudelijke en luide gekoer nog het meest irritant aan duiven. Nadat de duiven van mijn balkon waren verdwenen en de poep was geruimd ging het met mij eerlijk gezegd lichamelijk, emotioneel en spiritueel alleen maar slechter.

Mijn vraag of het écht te rechtvaardigen valt of de witte duif een symbool is voor de heilige geest, is wat mij betreft nog niet afdoende beantwoord. Ik heb de redenen gevonden, maar of de vlag de lading werkelijk dekt is wat mij betreft nog geen uitgemaakte zaak. De zoektocht gaat ongetwijfeld verder.