Tijd houdt iedereen bezig, letterlijk en figuurlijk. Er zijn rockbands die er nummers, een heel album aan wijden of het in de naam van hun band verwerkt hebben. Er zijn vele boeken en theorieën over geschreven en de meeste mensen komen naar eigen zeggen tijd te kort. “Time is of the essence” zeggen de Engelstaligen wanneer ze vinden dat iets direct moet gebeuren. Gisteren ben ik met iemand die ik ken een genootschap begonnen om over tijd te kunnen praten, TIJDgenoot.

In mijn blogs begin ik er eens in de zoveel tijd over, maar tijd bestaat niet.  Althans niet de alledaagse tijd, die van de kerkklok, of de klok op het treinstation. Het is een afspraak tussen eerst steden geweest en later tussen landen en continenten, begonnen om treinen op een afgesproken tijd te kunnen laten rijden. Tijd, t in de natuurkunde, de tijdsvariabele die Isaac Newton nodig achtte om processen te kunnen beschrijven is overbodig. Je kunt andere grootheden gebruiken, zoals het meten van de hoogte van een boom of de lengte van een verhaal, de kleur van de bladeren van de bomen, maar waar het om gaat is dat alles verandert. Tijd als een continuüm is een illusie. Wat er is, is verandering.  Alles is onderhevig aan veranderingen, of je het nu leuk vindt of niet. Er zijn gebeurtenissen. En die volgen elkaar niet op in een vaste tijdlijn. De gebeurtenissen volgen elkaar op, maar niet lineair, maar sprongsgewijs, zoals in de kwantummechanica. Gebeurtenissen vinden plaats ten opzichte van elkaar, er is geen vast standpunt zoals ik schreef in mijn blog over de Relativiteitstheorie van Albert Einstein. Het gaat om de relaties tussen de variabelen, de gebeurtenissen. Evolutie vindt niet plaats in de tijd. Dingen veranderen ten opzichte van elkaar.

Het advies luidt vaak, leef in het heden, vergeet het verleden en heb geen zorgen voor de dag van morgen. Alleen, er is eigenlijk geen heden. Het heden is een beleving van iets dat er niet is. Het universum waarin wij ons bevinden vindt zichzelf ieder moment opnieuw uit. Er is een nauwsluitende opeenvolging van universums met ieder hun eigen verleden en toekomst op de horizontale as van de grafiek en wij bevinden ons op de verticale as en ervaren het punt waarop we ons bevinden als zouden wij in de tijd zijn. Er is een oscillatie, een golfbeweging van plus naar min en weer terug van beneden naar boven en wij bevinden ons halverwege zo is de idee van weer anderen. Het punt is dat er geen vast tijd is of vast punt van waarneming en dat niks vast ligt.

Denk weer aan de film ‘Groundhog Day’ en de hoofdpersoon die iedere dag opnieuw beleeft als dezelfde dag tot hij het doorkrijgt en heel langzaam kleine aanpassingen aanbrengt in die dag om zijn leven leuker te maken. Misschien goed hier eens over na te denken voordat  je weer eens gehaast door de stad fietst of over de snelweg scheurt omdat je geen tijd te verliezen hebt, omdat je te laat bent. Voor je het weet is je tijd op en heb je tijd verdaan met dingen die er niet toe doen.