• FOOD FOR THOUGHT

    FOOD FOR THOUGHT

    De IJsvogel is een geduldige visser. Hij observeert en neemt zijn tijd.

Muziek, wie heeft het niet gehoord? Maar wat is muziek en wat niet? Het is een kunstzinnige combinatie en schikking van muziekinstrumenten, ook de menselijke stem, om uitdrukking van emotie weer te geven of op te roepen. Het is geen toeval of lawaai volgens musicologen. Volgens John Cage, een componist uit de 20-ste eeuw, is elk geluid muziek en is in zijn muziek is dan ook de compositie, de organisatie van de muziek, verdwenen.  Het woord muziek stamt van het oud Griekse ‘mousikè’ wat ‘kunst van de muze betekent’.

Muziek is van alle tijden en alle volkeren of gemeenschappen en veel ouder dan de oude Grieken. In het begin van de tweede helft van de laatste ijstijd, zo’n 50.000 tot 10.000 jaar voor onze jaartelling, toen de eerste op de huidige mens lijkende nomaden, zich verspreiden over wat nu Europa heet die al geïnspireerd werden door wat zij dachten, voelden en om zich heen zagen. Deze jagers maakte naast grottekeningen, fluiten van voetkootjes en holle beenderen, met soms toongaten, zoals blijkt uit archeologische vondsten. Deze worden vooral gebruikt voor rituelen door een sjamaan, eigenlijk net zoals later in de kerk in de middeleeuwen. Muziek is Dieu Donné, een geschenk van God. In het Bijbelboek Genesis komt een man genaamd Jubal voor, die de eerste vervaardiger van muziekinstrumenten zou zijn.

Er is bewijs gevonden in reliëfs in het oude Egypte, als zo ver terug als de 31-ste eeuw voor Christus, van dans. En dansen doe je op muziek. Ook in die tijd gebeurde dat met snaar- en slaginstrumenten, net als heden ten dage. Tegenwoordig is er een enorme verscheidenheid aan muziek, zowel oude, al dan niet op papier overgeleverde composities, vele eeuwen teruggaand een vanaf vele continenten, als hedendaagse muziek. Iedere dag nog zien nog muziekstukken het licht. Pop en rock muziek is dan misschien het eerste waar we nu aan denken.

Ik kan mij nog levendig herinneren, hoe de muziek van The Beatles, waar ik naar luisterde toen ik zes jaar oud was, in 1966, door mijn ouders en hun leeftijdgenoten werd afgedaan als een gril, vol kattengejank. Iemand zei zelfs af en toe dat popmuziek geen lang leven beschoren zou zijn en zou uitdoven als een kaars. Voorlopig is dat nog niet het geval, al is het een kwestie van smaak wat goede en slechte muziek is, en vindt niet iedereen hetzelfde interessant of mooi. Feit is dat muziek nog steeds ontstaat vanuit emoties en datzelfde weer oproept. Persoonlijk kan ik mij geen leven zonder muziek voorstellen.

En met mij vele anderen, waardoor muziek is ge-, of zo je wilt, verworden tot een miljarden industrie, waarbij platenmaatschappijen, zoals deze eens genoemd zijn, veelal bepalen wat mensen luisteren kunnen. Door de verspreiding van lp’s, cd’s, Blu-ray, cassettebandjes, mp3tjes en wat al niet meer kan iedereen inmiddels muziek luisteren waar en wanneer hij dat wil en niet alleen in een concertzaal(tje). Dat laatste wordt trouwens steeds minder interessant daar er nauwelijks nog concerten zijn waarbij het publiek er niet aan één stuk doorheen staat te praten of liever, te schreeuwen, gezien de geluidsterkte van de uitgevoerde muziek en je je afvraagt waarom die mensen in godsnaam naar een concert gekomen zijn. Een ritueel, zoals het ook nog in de jaren zestig van de vorige eeuw was is het blijkbaar niet meer. Muziek is blijkbaar zeer ten onrechte verworden tot achtergrondgeruis.

Read more

Gisterenmiddag kreeg ik een nieuwe huisgenoot, een papyrusplant, die ik Syrinx heb gedoopt. Uiteraard praat ik tegen haar. Ze is nog heel klein, een stekje slechts in een grote hoge accubak met aarde en witte steentjes.

De Cyperus papyrus is een moerasplant die in het wild voorkomt in (sub)tropisch Afrika. Het is een gras of riet met lange stengels die uitmonden in een stervormige bovenkant van dunne groene grasvormige bladen. De meest bekende toepassing van de plant is natuurlijk de papyrusrol, toen zij nog langs de oevers van de Nijl groeide. De plant wordt in de moerassen van Soedan gezien als onkruid en de driekantige stengels kunnen makkelijk vier tot vijf meter hoog worden. Daar, en bijvoorbeeld in Botswana en Oeganda beslaan de moerasgebieden ieder een oppervlakte ter grootte van de provincie Utrecht.

In het oude Egypte werd de plant gebruikt als de bekende voorloper van het papier, maar ook als voedsel en dakbedekking en voor allerlei huishoudelijk servies en zelfs voor het maken van boten. Toen de Egyptische architect Imhotep natuurstenen gebouwen ging maken voor de tombe van farao Djoser (27 e eeuw voor Christus!), maakte hij de structuur van de papyrusstengels na in steen. Dit werd de voorloper van de zuil met kapiteel, zoals we die goed kennen van de oude Griekse en Romeinse ruïnes. Het gebruik van de plant om op te schrijven wordt gedateerd op zo’n vijfduizend jaar geleden.

Tegenwoordig, of eigenlijk al langer – ik had al eerder een papyrusplant in een accubak met witte steentjes in 1976 – is het een decoratieve plant die het goed in huis doet. Deze plant, die ik heb gekregen, is eigenlijk familie van de Cyperus alternifolius. De twee worden nogal eens verward.  Deze kamervariant kan 2,5 meter hoog worden, dus bijna tot aan het plafond. Zij kan heel breed worden qua aantal stengels of heel hoog, afhankelijk van het formaat van de pot of bak waar zij in staat. Je kunt haar niet echt teveel water geven, als moerasplant, hoewel de wortels beter niet constant nat kunnen zijn. De bladeren kunnen soms bruine topjes krijgen, vooral in de buurt van een centrale verwarming. Zij moet dan besproeit worden met een plantenspuit. Zij kan bloeien met kleine bruine bloemetjes die zaden kunnen dragen. Ze heeft veel licht nodig. Niet alleen mensen zijn gek op deze plant, katten doen zich er graag te goed aan.  Ze kan ook buiten in de tuin langs de vijver gedijen. Meest bekend als de Cyperus perkamentus.

In het oude Egypte stond de papyrusplant (mehyt) voor vreugde en blijdschap, het was de toverstaf van de godinnen. Ook werd de plant met jeugd geassocieerd. Het nieuwe leven dat uit het oerwater oprees. Het was daar een koninklijk gewas. Daar de plant weelderig groeide werd zij ook het symbool van vruchtbaarheid. Zij vormde de zuilen van de hemel waar de god Hapi verbleef. Maar er waren meer goden waarmee zij verbonden was, zoals Bastet (vruchtbaarheidsgodin voorgesteld als een kat) en Neith (moedergodin en soms gezien als schepper van de wereld) en Isis baarde haar zoon Horus in een papyrusveld, daar zij zich verbergen moest voor haar broer Seth. Dat maakte de plant symbool van geboorte  en wedergeboorte. Al met al heeft Syrinx dus een kleurrijke geschiedenis.

Read more

Volgens kerkvader, theoloog en filosoof Sint Augustinus zijn de twee verderfelijke zondes concupiscentia en superbia de grootste hindernissen voor de mens om waardig te zijn in de ogen van God en om zalig te worden. Concupiscentia het zondige verlangen naar welke vorm van seks dan ook en superbia oftwel hubris, de zonde van hoogmoed. De ware christen moet leren kuis en ootmoedig te zijn. Concupiscentia komt later bij Freud terug als seksuele begeerte en bij Adler als het verlangen naar macht, de machtswil. Wat is het toch dat we ons juist tot die twee in een slecht daglicht staande verlangens aangetrokken voelen?

De trend zet zich door heden ten dage op zowel het materiele als het immateriële vlak. Je hoeft maar vijf minuten op sociale media rond te hangen op internet om te zien wat ik bedoel. Maar is het erg? Is het verwerpelijk?  Dat hangt toch heel veel af van het standpunt van waaruit je kijkt, je insteek. Uiteraard valt het waarschijnlijk het meest te billijken vanuit het gezichtspunt van de zondaar, al zijn er, denk aan Augustinus zelf, genoeg zondaars die het heel moeilijk hebben met hunkeringen. Anders wordt het vanuit het tegenoverliggende standpunt, van bovenaf gezien als je wilt. Vanuit de spiritueel geïnspireerde wijze is het iets dat de weg naar verlichting bemoeilijkt. De botsing tussen het individu en zijn omgeving wordt op grotere hoogte sterker gevoeld, blijkbaar. De lagere persoonlijke voorkeuren wegen niet op tegen de hogere levensbeschouwelijke ideeën zo lijkt het.

Het lijkt mij duidelijk dat je energie, aandacht, moed en wat dies meer zij slechts een keer tegelijk kan inzetten. Het is moeilijk zo niet onmogelijk twee meesters te dienen zegt men wel. Ik kan mij voorstellen dat het een het ander in de weg kan staan, maar de keuze is aan een ieder voor zich natuurlijk. Zolang je er maar niemand mee kwetst of pijn doet. Het klinkt misschien heel stichtelijk, deze blog, maar denk er eens over na.

Read more

Het dwazen goud blijkt echt te bestaan. Een andere naam voor pyriet of ijzerkies is klatergoud. Pyriet is een mineraal en bekend onder de scheikundige naam ijzerdisulfide. Dit zijn kristallen in de vorm van een kubus. Pyriet heeft een goudachtige glans maar is niet veel waard. Pyriet is afgeleid van het oude Griekse woord ‘pyr’, oftewel vuur. Wanneer je pyriet tegen vuursteen of ijzer slaat geeft het vonken. Pyriet lijkt eigenlijk nauwelijks op goud, het is hard met scherpe randjes in plaats van zacht en rond. De goudglans verandert wanneer het glansvlak kantelt. Het is een opvallende maar waardeloze investering. Maar in de oudheid was het handig om vuur te maken en dat is veel waard.

Echt goud daarentegen is ook heel veel waard, althans voor wie in haar waarde gelooft. Voor mij heeft het zero waarde en ik zal er ook geen cent aan uitgeven. Net als papiergeld dat op zichzelf ook niets waard is hebben we als mensen afgesproken dat het veel waard is. Het is goud dat blinkt. Het is een verwachting , een belofte.

Verwachtingen zijn gebaseerd op oude overtuigingen en houden een zekere teleurstelling in, gevolgd door het verrast zijn. Emotioneel worden we heen en weer geslingerd tussen verwachtingen en teleurstellingen en het is toch iedere keer weer een verrassing wanneer verwachtingen niet bewaarheid worden. We schijnen het nooit te leren. Dat is de waarheid. Wensen zijn het gevolg van een discrepantie  tussen de realiteit van het wakker zijn en die van het dromen. Het bewust van de aard van de verbeelding zijn of er door mee gesleept worden. Natuurlijk is het al een oud gebruik de rafelranden van de verbeelding op te zoeken om tot een begrip te komen van wat er meer is in dit of een ander leven. Imaginatie van wat kan zijn is een sterk hulpmiddel om tot de waarheid te komen. Die waarheid waar ik het wel vaker over heb, niet het goud der dwazen. Helaas leidt zulk een gebruik van de REM staat nogal eens tot aan psychose grenzende ervaringen. Dwazen goud dus.

Het doel van de spirituele zoektocht is dan ook niet zozeer de reis en bewustwording van het beloofde licht, maar meer zoals Carl Jung dat formuleert een bewust worden van de eigen schaduw en de collectieve schaduw. Een tot inzicht komen vanuit de duisternis. Een misschien minder aanlokkende idee, ook hier met het verlangen, en de inherente terugkerende teleurstellingen, om je meer bewust te worden van wat er is en te groeien in, onbaatzuchtige, eeuwige liefde. We moeten tot wijsheid komen in onszelf voordat we de verbeelding op waarde kunnen leren schatten. Dat lijkt mij het ware goed, het ware goud.

Read more

Binnenkort is het lente en zien we hopelijk weer meer insecten. Wat weten we over het insect de bij en wat zijn er voor mythes over de bij te vinden?

Wat zijn de feiten heden ten dage over de rol van de bij? Tegenwoordig kennen we de bij vooral als de nijvere maker van honing. Bijen maken deel uit van de familie van vliesvleugelen, maar zijn de enige veganisten in die familie. Ze leven van nectar (suikerrijke vloeistof), en stuifmeel en honingdauw. Het is niet zo dat alle bijen in volken leven, er zijn vele alleen levende, solitaire bijen. Het aantal soorten overstijgt waarschijnlijk de 20.000 in kaart gebrachte soorten. Ze leggen een wintervoorraad van hun voedsel, de honing, aan dat dan weer deels door imkers wordt weggenomen. Om zich te verdedigen tegen hoornaars, de grotere en sterkere wespen, kunnen bijen hun vliegspieren heel snel laten trillen, zo snel dat hun middensegment warm wordt. Wanneer twaalf of meer bijen dit samen doen verhoogt hierdoor de omgevingstemperatuur opvallend, zo opvallend dat de aanvallende hoornaar onder de warmte bezwijkt. De nog niet verklaarde bijensterfte in deze eeuw is een bedreiging voor het milieu en de menselijke levensbehoeften zoals appels, tomaten, aardbeien, maar ook koffie. Bijen dragen door de bestuiving van planten voor dertig procent bij aan de keten van menselijk voedsel. Mogelijke verklaringen voor de immense bijensterfte zijn de pesticiden, het eenzijdige voedselaanbod op het platteland en het slechte weer.

Wat kunnen we doen om de behulpzame en hardwerkende belangrijke bij te redden van een teruglopende populatie en te voorkomen dat de bij een mythe wordt? Je kunt meer bloemen planten op je balkon of in je tuin in plaats van er grijze tegels in te leggen Staat ook een stuk leuker en mooier. En laat vooral de uitgebloeide stengels staan, bijen kunnen daarin overwinteren. Ga ze in ieder geval niet voeden met suikerwater, goed bedoeld misschien, maar funest voor de bij, een bakje vers water is beter.

Read more

De toekomst is te helder, hij is te intelligent, althans dat is wat Max denkt, slechts een aantal jaar oud. Het beangstigend hem anders te zijn en niet begrepen te worden. Hij mag dan wijs zijn voor zijn leeftijd, dat is wat de volwassenen zin zijn omgeving zeggen, maar hij begrijpt niet waarom hij niet is als de andere kinderen. In de kleuterklassen, Max moet er drie jaar doorbrengen, omdat hij drie weken “te laat” geboren is, staart Max vaak naar de naastgelegen lagere school. Daar wordt het anders, daar gaan ze hem begrijpen. Iets wat hij denkt op de lagere school over de middelbare school en op de middelbare school over de academie voor beeldende kunsten en weer later over de universiteit waar hij Engels wil gaan studeren.

Eigenlijk wil Max psychologie studeren, maar hij is niet goed in wiskunde en het lukt niet dat bij te spijkeren in zijn eentje. De avondschool is een lachertje en hij besluit een collegium doctum te doen. Leren op school is altijd een probleem geweest. Max snapt niks van de leerstof of het is totaal oninteressant in zijn ogen. Thuis is hij altijd bezig in zijn eentje op zijn kamer te vinden, iedere keer met nieuwe interesses. Zelden maakt hij iets af van hetgeen hij zich zo gepassioneerd op heeft gestort. Leeg lijkt zijn toekomst wanneer Max dertien jaar oud is en de verveling is duidelijk. Hij kiest er voor een middelmatige puber te worden en zich aan te passen aan de mores op school. Dat lijkt te lukken, voor enkele jaren.

De verveling stopt wanneer Max twintig is en het nachtleven van de grote stad induikt. Ook daar wordt hij niet begrepen, maar de toekomst is helder, te helder. De mensen in zijn omgeving vertrouwen het niet. En weer denkt Max: ”ik ben te intelligent, de toekomst is te beangstigend”. Eenzaam trekt hij zich weer terug op zijn kamer, dit keer voor goed. Hij leest en schrijft veel tijdens de nachtelijke uren, wanneer het stil is en de eenzaamheid minder groot lijkt omdat er niemand is. Hij gaat te snel, te ver en stort in. Heel veel jaren van hulp, die niet echt helpt, met kleine oplevingen en groter neervallen bepalen de tijd.

Zijn pantser is groot en zijn lichaam verzuurt. Max krijgt ziektes. Het lichte dooft en alles wordt zwaarder. De dood en het kwaad krijgen vaste voet en alles lijkt verloren. Hoe heeft het toch zover  kunnen komen? De banden met het leven zijn doorgesneden, de eenheid van geest en lichaam, van natuur en zijn is verbroken. Ziek zijn blijkt heel ongezond. Toch komt er een moment dat het licht wederkeert. Van die dag af zet hij zich ten volle in wat van zijn leven te maken, al begrijpen nog steeds zeer weinigen ook maar iets van hem. Het doet natuurlijk pijn, maar hij heeft een missie. Hij leeft zijn passies en probeert zijn eigen weg te gaan. En dat doet hij nog steeds en regelmatig is Max gelukkig.

Read more