Spiritueel

Verlangen is in dit artikel de oorzaak, is de wegverbreider van spiritualiteit. Verlangen is dan het gevolg van een tekort (Plato) bij bijvoorbeeld de man, naar de ander, de vrouw, die in deze dan superieur zou zijn, wanneer het gaat om de wijsheid van de liefde in de meest brede betekenis. Verlangen ook als iets dat verbintenis zoekt en creëert, relaties ontwerpt en bevestigt. Dit als gevolg van de relatie die er ontstaat tussen organen en prikkels, heel concreet is bijvoorbeeld de relatie tussen de hersenen en indrukken, beide zijn ook met een zekere intensiteit. De hersen zijn dan als een samenspel van krachten met een gegeven, wisselend intensiteit, de indrukken zijn als lichtdeeltjes, fotonen die er op botsen. Het lichaam is als machine en is een conglomeraat van processen en krachten dat informatie verzamelt en opslaat. Het lichaam is dan als relatie van krachten (kwaliteiten als verzameling van kwantiteiten) waarvan de werking een open uitkomst heeft, gelijk een kansspel, een tafel met dobbelsteen waarboven iets hangt dat het geheel determineert. De laatste beeldspraak is van Nietzsche in Aldus sprak Zarathoestra.

De existentiële angst voor de liefde creëert een verlangen, er is een verwachting van gelukzaligheid maar er is tevens een besef van de onbereikbaarheid daarvan. Het ego, de kleine rede, bij Nietzsche het product van het materiële, de neurologische processen staan in tegenstelling tot de grote rede, het, zo je wilt goddelijke bewustzijn, dat de ervaringsinformatie in kaart brengt en opslaat.

De rol van gesproken woorden wordt zichtbaar in bijvoorbeeld filosofie, filosofie betekent in het Grieks: houden van wijsheid waarbij filo houden van betekent, en sophia wijsheid. Filosofie begint met een intuïtie, woorden maken er iets anders van. Er zijn beelden die de menselijke staat reflecteren en willen sturen. Een veelheid aan beelden organiseert een idee of concept dat verwoord betekenis draagt dat ondergeschikt wordt aan perceptie. Het universum is een collectie beelden en informatie, die mens daarin ervaart als veranderend omdat zijn lichaam (samenstelsel van krachten) zich beweegt daarbinnen. Verlangen is dan de wil tot  veranderen, de spiritualiteit.

Sensaties generen nieuwe sensaties, nieuwe ideeën nieuwe verlangens en zo kan de spiritualiteit blijven groeien en voor groei blijven zorgen. Dan is er de vrijheid, niet de wil, om een gezichtspunt in te nemen, een standpunt te kiezen van waaruit een dimensie van de aangetroffen waarheid of relatie van verbindingen kan worden ervaren en geïnterpreteerd. Bijvoorbeeld in het verlangen om een filosofie over verlangen te schrijven wordt dan een achterliggende idee over de werking ervan gepositioneerd. Ik denk en het is is dan de scheiding in doen en zijn.

Voor de inspiratie van dit filosofische artikel ben ik dank verschuldigd aan De dynamiek van het bewustzijn door Ko Vos.

Read more

Gedachten vloeien rijkelijk. Er is een onophoudelijke stroom aan ideeën en geestelijke indrukken te ervaren wanneer je je ervan bewust bent, maar ook wanneer je slaapt en in de REM slaap terecht komt. Het lijkt vechten tegen de bierkaai. Misschien leuk om even te vermelden waar deze Nederlandse uitdrukking is ontstaan. De uitdrukking is ontstaan in Amsterdam. De bierkaai is een volkse benaming voor de Bierkade. Dat was een deel van de Oudezijds Voorburgwal, waar enkele eeuwen geleden vaten met bier geleverd en bewaard werden. De mannen die het werk deden waren sterke kerels en ze stonden bekend als vechtersbazen. Wie het tegen hen wilde opnemen, kon er bij voorbaat zeker van zijn deze strijd te verliezen. Daardoor kreeg vechten tegen de bierkaai de betekenis van iets onmogelijks doen, nutteloos werk doen.

Zelf gebruik ik graag het beeld van vechten tegen de windmolens, zoals beschreven in de roman over Don Quichot door Miguel Cervantes, waarin het hoofdpersonage samen met zijn trouwe buurman en dienaar Sancho Panza de strijd aangaat. In, De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha zoals de volledige titel van het boek luidt, is Alonso Quijano zijn verstand kwijtgeraakt door het lezen van teveel ridderromans. Alonso is van lage adel en denkt daarna dat hij een dolende ridder is en dat is wat hij doet, een dwaaltocht maken over de wegen van het platteland van Spanje, zo rond 1600. Gezeten op zijn raspaard Rocinant, een oud uitgemergeld boeren paard in feite en met een oud, roestig harnas en papieren steek op treedt hij op tegen alle mogelijke vormen van onrecht en onrechtvaardigheid. Door het doen van goed daden hoopt hij het hart te winnen van zijn grote liefde, de ongeëvenaard mooie Dulcinea. In deze queeste naar Dulcinea, in werkelijkheid een eenvoudige boerendochter die hij niet kent en die waarschijnlijk niet eens bestaat, wordt hij zoals gezegd bijgestaan door Sancho, die eigenlijk vooral van lekker eten houdt en zijn meester de ridder van de droevige figuur noemt. Sancho weet dat Alonso niet helemaal goed bij zijn hoofd is. Don Quichot op zijn beurt ziet herbergen aan voor kastelen, geestelijke voor schurken en windmolens, daar zijn ze, voor reuzen. Met zijn leger, een kudde schapen bevrijdt hij staatsgevaarlijke criminelen, of te wel mensen die om hun afwijkende mening gevangen zijn gezet. Sancho is wat nuchterder en ervaart dat anders. Het boek handelt dan ook over de spanning tussen de ideale, fictieve wereld en de werkelijkheid en dat met de nodige humor. Zoals daar is de hemelvaart van beide helden. Nadat Alonso aan het eind van het verhaal een stevige zes uur geslapen heeft ontwaakt hij uit deze droom en beziet hij zijn wereld met nieuwe realiteitszin.

Het mag duidelijk zij dat het boek een parodie is, het is een aanval op de ridderroman en een aanklacht tegen wat er volgens Cervantes mis was in de 16e eeuw in Spanje met de adel, de kerk, de massa en waarschijnlijk de maatschappij als geheel. Blijkbaar is deze kritiek van alle tijden en is het gevecht tegen misstanden, hoewel zeker noodzakelijk en bewonderenswaardig, een ogenschijnlijk vechten tegen de bierkaai, in ieder geval in de ogen van menigeen. Het is echter ook een boek over liefde en dan wel in al haar hoedanigheden, van aardse, wellustige liefde tot hoofse aanbidding en liefde tussen vrienden.  Mooier kan ik het in deze context niet maken, helaas. Windmolens hebben zeer zeker een functie te vervullen, maar of deze altijd goed begrepen wordt is de vraag. Er bestaat ook een mooie verfilming uit de jaren zestig van de vorige eeuw getiteld More met een soundtrack door Pink Floyd.

Read more

Ooit, in een ver verleden, was er vrouw van ongekende schoonheid en wijsheid in mijn leven die de werkelijke liefde voor de kenbare waarheid in mij deed ontvlammen. En, hoewel of liever doordat ik mij gedroeg als een onbeholpen jager, verloor ik haar na een heftige achtervolging. Zoals Apollo door de liefde voor een nimf, opgewekt door een pijl van Eros, haar achtervolgt door de bossen totdat zij door de riviergod Peneus, wier hulp zij had aangeroepen, in een laurierboom wordt verandert en zijn zoektocht moest staken.

Wie was deze vrouw, de andere, deze belichaming, van de reis, van de ziel, zoals zij veelvuldig voorkomt in de oude Griekse mythen, met Pallas Athene, Artemis of Aphrodite of allen ineen als doel? Achtereenvolgens zijn zij de godin van oorlog en vrede en de filosofie en wijsheid, de godin van de jacht, de wilde natuur en de geboorte, een lichtgodin en de godin van de liefde, schoonheid en vruchtbaarheid. Net als bij Dante Alighieri Beatrijs in zijn Goddelijke Komedie is zij en zijn zij de belichaming van de reis die een man maakt wanneer hij terugkeert in zijn innerlijke belevingswereld nadat hij zijn anima op een vrouw in zijn omgeving heeft geprojecteerd.

Het is het verlangen van de man, of het vrouwelijke in de man, naar het voor hem eeuwig onbereikbare, de ultieme waarheid, die hij niet kan kennen met zijn verstand doch slechts in stilte kan ervaren in liefde opgewekt door schoonheid. Liefde die hem stil doet vallen, zijn handelen verlamt en hem op doet gaan in zijn innerlijke belevingswereld in een reis naar de verre diepten van zijn ziel en uiteindelijk hopelijk de weg naar boven, naar het licht. Helaas is deze vrouw, in ieder geval in de ogen van die man uiteindelijk een wispelturige, onberekenbare koningin, die uiteindelijk voor hem van haar voetstuk valt en verwordt tot zijn Hekate, een ander Griekse godin, meesteres van de magie, de geesten, de maan en de nacht. Uiteindelijk verandert zij in een laurierboom.

Het moge duidelijk zijn dat dit de zoektocht van de man in wording ernstig bemoeilijkt en er zijn er waarschijnlijk vele die de tocht staken. Ik weet dat ik dat deed na twintig stormachtige jaren. Ik begon een nieuw leven meer gericht op materiële zaken en begon uiteindelijk als interieurfotograaf mijn boterham te verdienen. Echter een paar jaar geleden, tijdens corona droogde het werk op. Ik zat thuis en begon te lezen, vooral Jung  en Chinese filosofie. Zo kwam het dat het lot mij riep mijzelf weer in mijn innerlijke wereld te verdiepen en spiritueler te worden. Tot nu toe verloopt deze reis een stuk gelijkmatiger en is het een mooie verdieping van het gelukkige leven dat ik met mijn huidige vriendin heb.

Read more

De verlossing die plaats vindt als gevolg van het schrijven. De vervreemding van de omgeving in het nu, het losraken van de omgeving, van de mensen om je heen door de fysieke inspanning van schrijven, het bewegen van de pen met de hand over het papier of het typen op een toetsenbord die de schrijver wegrukken uit het door de omgeving ervaren nu, ook wel concentratie of focus genoemd. Het onderdompelen in het nu van de fantasie van de schrijver zelf en de verlossing als proces van catharsis door het schrijven van de inhoud. De introversie, het naar binnen gekeerd zijn, de concentratie op het eigene dat totdat het op papier of op het beeldscherm staat is ook in zekere mate onbekend aan de schrijver zelf totdat het er staat.

Het idee van de dichter dat deze een boodschapper is tussen de wereld der Goden en de wereld der mensen hier op aarde, die verwoordt wat er in beide werelden plaatsvindt, een intermediair, is een klassiek gegeven uit de literatuur door de eeuwen heen. Het proces zelf noemt men wel inspiratie. Ook kan de schrijver beïnvloed worden, als het ware gewekt worden tot het creëren van iets nieuws door wat een andere schrijver, componist, beeldend kunstenaar en/of fotograaf gecreëerd heeft, dat is dan ook inspiratie.

Wanneer de tekst of het gedicht dan af is, of direct na het proces van het schrijven van de eerste opzet heeft er een bevrijding plaatsgevonden, een verlossing zo je wilt. Deze kan op zijn beurt weer door de lezer ervaren worden, zijnde de catharsis, een oud Grieks woord voor de beleving die moest worden opgeroepen door het drama of blijspel dat wordt opgevoerd voor een publiek ten behoeve van dat zelfde publiek in het oude Griekenland en een geschreven verslag was van de fantasie, de kennis en de belevingswereld van de toneelschrijver, dramaturg.

Het reizen ook wel rijzen van de ziel naar de hoogten van de geest vanuit de diepten van het lichaam of het onbewuste naar de vervolmaking in een andere wereld, een andere, nieuwe beleving met het doel te inspireren tot bijvoorbeeld zelfkennis. De vervoering die door de neerschreven of ingetypte schoonheid en/of wijsheid ontstaat geeft op haar beurt weer de aanzet tot een volgende reis. Het lijkt een beetje op reïncarnatie eigenlijk. De ziel, de beleving van het schone of de queeste op zoek naar de waarheid wordt beloont met als gevolg een verder willen ervaren of zoeken.

Na afloop van de opgetekende inspiratie komt de schrijver weer terug in zijn omgeving en is weer aanwezig en herkenbaar voor de mensen daarin. De verlossing is meestal niet iets heel groots, behalve misschien bij een werk als De Goddelijke Komedie van Dante Alighieri, waarbij ik mij dat zou kunnen voorstellen en waar ik mij de afgelopen weken opnieuw doorheen werk. Ik bedoel dit niet  denigrerend. Het is een prachtig werk, vol schoonheid en vakmanschap dat ook nog eens spannend is, zeker de eerste keer dat ik het las, maar het is zo omvangrijk dat het als een verre reis te ervaren is. Het schrijven van deze blogs leidt ook steevast tot kleine (deel)verlossingen bij mijzelf. Of dit ook zo werkt voor de lezers van mijn blogs weet ik niet omdat ik daar tot op heden geen reacties over heb ontvangen via het formulier onder de door mij geschreven blogs of via het contactformulier op de contactpagina. Voel je vrij dat te doen, je reactie wordt niet automatisch geplaatst.

Read more

Terwijl het buiten stormt en hard regent, probeer ik rust en balans te vinden om de spirituele weg van het midden te volgen. Bipolair, een linkerhelft in het autisme spectrum en een rechterhelft in het schizofrene spectrum van het brein zijn een bijwerking van creativiteit. Creativiteit van het scheppende, materieel en psychisch leidt tot spiritualiteit. Spiritualiteit is een van de voordelen van de REM staat.

De rechterhelft, de plaats van onder andere de fantasie en emoties, als onderdeel van de grote hersenen, onderdeel van de cerebrale cortex, wordt wanneer het goed gaat gecontroleerd door het rationele, logische denken en analyseren van de linkerhelft. Het corpus collosum – de bundel van zenuwen die de hersenhelften scheidt, ook wel de hersenbalk genaamd, fungeert als een brug of als een blokkade voor de verwerking van informatie. Het schijnt dat bij autisme, dat fysiek uitgedrukt niet slechts op een plek van de hersenen gesitueerd is, maar uit grotere netwerken over langere afstanden bestaat minder banen in deze hersenbalk zichtbaar zijn. Wat eerder een gevolg dan een oorzaak van autisme zou zijn. De idee bestaat dat mensen zonder hersenbalk zouden kunnen functioneren. De twee hersenhelften kunnen dan nog steeds communiceren met elkaar en de hersenen kunnen zich normaal ontwikkelen.

Het lijkt dat er geen excuus is dus om de mogelijkheid de midden weg te bewandelen op te zoeken wanneer je je daar al niet bevindt. Bipolair betekent in de praktijk zoveel als heen en weer te waaien tussen twee uitersten, het ene moment vrolijk, gedreven en optimistisch – wat kan leiden tot een manie – en het andere moment terneergeslagen, apathisch en pessimistisch – ook wel depressie genoemd. Met moment bedoel ik een periode in tijd dat relatief is. De gemoedstoestand waarin iemand zich bevind kan een uur duren, een dag of bijvoorbeeld maanden. Iemand kan dan steeds in dezelfde gemoedstoestand blijven hangen. Een middenweg is hoe dan ook ver te zoeken.

Ook hier kan meditatie, yoga en Mindfulness helpen, naast medicatie die er natuurlijk ook is. Creatieve mensen hebben een grotere kans bipolair te worden dan minder creatieve medemensen. Creativiteit op haar beurt is weer een voorwaarde voor spiritualiteit, voor spiritueel gedrag. Spiritualiteit is bijna altijd een strijd tussen het lichte en het duistere, van twee kanten, een keuze moeten maken voor extremen lijkt het. Maar wat wanneer je de keuze niet maakt en beide laat zijn? De middenweg, de weg van de TAO. De aldus ontstane gelijkmatigheid hoeft zeker niet saai te zijn, maar kan juist een verrijking zijn en mogelijkheden tot ontwikkeling bieden die je misschien nu niet voor mogelijk houdt.

Read more

Gisterenavond zag ik de film Eraserhead van David Lynch. Wat een bizarre cultfilm. Het was eigenlijk meer een horror film. Het leven van de persoon was beklemmend, naargeestig, beangstigend en duister. Het was meer lost in the dream. Het was een nachtmerrie.

De droom leven wil meestal zoveel zeggen als het zogenaamde ultieme leven hebben, een droomhuis, een droomrelatie, de auto van je dromen, de man of vrouw van je dromen in je leven hebben en ondanks alle jaloezie van anderen om je heen gelukkig zijn. Of de droom die je ouders wilde dat je zou leven voor hun leven. Daar doel ik niet op hier en daar wil ik het ook niet over hebben.

Mijn idee van de droom leven is tweeledig. Aan de ene kant ondergedompeld zijn in de illusionaire realiteit, de verzinsels van je verbeelding volgen en aan de ander kant wakker wordend de ene kenbare waarheid zien en daar naar leven. Ik heb het hier al eerder over gehad in mijn blog.

Het gaat om deze tweeledigheid van het bestaan in het universum, de schepping waar wij deel van uitmaken, of je nu de nadruk legt op de evolutionaire benadering of de creationistische leer, het is uiteindelijk één wereld en het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Beide levens kunnen interessant en een gevoel van vervulling geven. Misschien is het ook wel de bedoeling om beide facetten van dit leven te ontwikkelen en door te maken. Het is lastig dat tegelijkertijd te doen, meestal zal het ene dit moment de overhand hebben en dan weer het andere.

Zo zou de oerknal zowel een materieel en een geestelijke begin zijn geweest en zou er zowel de voor ons zichtbare bekende materie als de voor ons onzichtbare donkere materie zijn ontstaan, beide met een vorm van bewustzijn, waarbij de laatste de informatiedrager is van alle kennis in het heelal.

De meest aangewezen weg en de meest harmonische is dan waarschijnlijk toch de weg door het midden. Een leven waarbij je indachtig wat goed is voor beide kanten leeft. Ook hiervan denk ik dat het niet heel makkelijk wordt wanneer je slechts een van de twee dromen leeft in het begin. Eén droom kan al een nachtmerrie zijn, laat staan twee verschillende, elkaar ogenschijnlijk tegensprekend dromen tegelijk leven. Dat lijkt en is vragen om moeilijkheden, maar ik geloof dat het uiteindelijk veel oplevert, wanneer je indachtig beide werelden probeert te leven en te handelen. Leef je droom!

Read more

Dacht ik voorheen bij het woord halleluja toch vooral aan een kerkdienst of God, sinds oudejaarsdag denk ik nu toch vooral aan Leonard Cohen. Die middag heb ik de film Halleluja gezien in die prachtige bioscoop aan het IJ in Amsterdam, Eye. Wat een geweldige film.

De eerste keer dat ik het nummer van de hand van Leonard Cohen hoor is in de uitvoering van John Cale, mijns inziens tot op heden de beste cover. In de film is te zien en te horen dat er heel veel covers van Halleluja zijn gezongen, waarvan die van John Cale, Jeff Buckley en Rufus Wainwright wel de bekendste mogen worden genoemd. De laatste zong in 2016 dit lied met een koor van 1500 zangers.

Er zijn twee versies van Halleluja door Leonard Cohen, de eerste, waar hij zeven jaar aan gewerkt heeft en waarvan iemand in de film, die Leonard Cohen langdurig geïnterviewd heeft, schat dat er 150 coupletten van zijn, en een latere live versie die een stuk ondeugender is. De eerste versie van Cohens lied gaat over zijn liefde tot God, de tweede versie gaat over zijn liefde voor een vrouw. De eerste versie staat genoteerd in ongeveer een tiental schriften, die bewaard zijn gebleven. Leonard Cohen staat er om bekend dat hij lang aan de teksten die hij als gave binnenkrijgt werkt, ze polijst als het ware. Er is een grappige anekdote, ook in de film te zien, dat hij en Bob Dylan en elkaar ontmoeten en uitwisselen hoe lang ze over een nummer doen. Leonard Cohen doet gemiddeld een jaar, Bob Dylan vijf minuten over een lied.

In de film wordt Leonard Cohen uitgebreid geïnterviewd door verschillende mensen en komen er verschillende vrienden, vriendinnen en musici, producers en een platenbaas aan het woord. De toeschouwer krijgt zo een mooi beeld, van vooral Leonard Cohens muzikale leven en een klein kijkje in zijn privé leven. Het levert mooie levensinzichten op zoals de zoektocht naar het licht, de waarheid of God die plotseling ophield omdat die oploste in het niets en eindigde en als afgesloten wordt ervaren. Ook merkt iemand op, naar aanleiding van de vele vragen die Leonard Cohen krijgt over de betekenis van zijn songs, dat het eigenlijk een belediging van de artiest is om naar de betekenis van zijn werk te vragen. Het werk spreekt voor zich.

Een aanrader vind ik deze film, die net draait in de bioscoop hier in Nederland, voor iedereen die interesse heeft in muziek én spirituele zaken. Laat ik dat anders formuleren: “There is a crack (…) that’s where the light gets in”.

Read more

Gisteren had ik het over woede en of we daar in mee moeten gaan. Als van een afstand naar jezelf kijken, naar wat je denkt en voelt, je gedachten(patronen) en je voortrazende emoties observeren kan een heel goede manier zijn om met je woede om te gaan. Je kunt dit observeren, het afstand nemen oefenen. Op internet staan, naast de nodige volgeschreven boeken, manieren waarop je dit kunt oefenen. Een toegankelijke manier om dit te oefenen, ook om de prikkels van buitenaf, de stress die ons huidige leven steeds vaker geeft , is Mindfulness. Dit concept werd eind jaren zeventig van de vorige eeuw  door Zenmeester Thich Nhat Hanh en wetenschapper, en zijn leerling Jon Kabat-Zinn naar het Westen gebracht. Het is een vorm van meditatie waarbij je met bewuste aandacht leert niet (direct) te reageren op lichamelijke en geestelijke sensaties op dat moment, maar in het moment zelf probeert te blijven, zonder in te gaan op wat je ervaart. Het leert je al redelijk snel een Taoïstische levenshouding van acceptatie van positieve en negatieve ervaringen, kortom aanvaarding van wat er is.

Ik kan je bijna horen denken: dat is niks voor mij, ik wil vol in het leven staan, ik wil kunnen genieten met volle teugen en als ik boos wordt dan is dat omdat ik iets onaanvaardbaar vind. Het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Het enige dat er in wezen gebeurt is dat je je bewust wordt van de observing self. De observing self, deze Engelse term wordt meestal onvertaald gebruikt en wil zoveel zeggen als datgene wat bewust is van het bewustzijn. Het afstand kunnen nemen van jezelf en je omgeving. Open staan voor prikkels van van binnenuit en van buitenaf zonder er in mee te gaan, zonder er een oordeel over te vellen, noch verstandelijk, nog gevoelsmatig.

Op internet vind je heel veel Mindfulness trainingen en er zijn ook talloze cd’s in omloop met daarop oefeningen. Ook zijn er talrijke boek over Mindfulness geschreven. Een fijn boek vond ik indertijd Mindfulness, In de maalstroom van je leven door Edel Maex met een nawoord van Jon Kabat Zinn. In het kort komt het er op neer dat je gaat zitten in een voor jou aangename houding en dat je je probeert te concentreren op je ademhaling zonder die te veranderen. Allerlei gedachten zullen voorbij komen en je afleiden, maar telkens ga je weer terug naar je ademhaling. Je kunt beginnen met vijf of tien minuten per dag en het uitbouwen naar drie kwartier.

Misschien denk je dat het onzin is, dat het niet helpt. Een leuk weetje is dan misschien dat ze onderzoek hebben gedaan naar de prefrontale cortex, die betrokken is onder andere bij redenering, problemen oplossen, inschatten en impulsbeheersing, evenals bij de regulatie van emoties in het menselijk brein. Uit dat onderzoek bleek dat deze belangrijke frontale hersenkwab bij mensen die veel mediteren, zoals boeddhistische monniken enorm gegroeid was. Toename van hersenweefsel is mogelijk een indicatie dat een vaardigheid gesitueerd op die plek is toegenomen.

Denk er eens over na.

Read more

Diepe slaap, REM slaap en wakker worden. Je ontwaakt uit een droom en de realiteit is daar. Maar wat is droom en wat is realiteit? De twee lopen soms in elkaar over lijkt het, lijken een zinsbegoocheling:  een Fata morgana of een illusie. Een Fata morgana is een luchtspiegeling, een gevolg van grote temperatuurverschillen in verschillende luchtlagen waardoor er verschillende brekingsindexen (de manier waarop een lichtstraal breekt) ontstaan voor licht en zo een soort spiegel of lens ontstaat. Een illusie is een schijnbare werkelijkheid of een onjuiste interpretatie van de werkelijkheid door foutieve waarneming. De droom zou je kunnen zien als een spiegel. De realiteit is volgens sommige filosofische scholen een illusie, zoals in het solipsisme. Even kort door de bocht denken Plato en Kant bijvoorbeeld dat de realiteit een illusie is. Filosofisch scepticisme ontkent dat de wereld kenbaar zou zijn, de mens is gewoon niet in staat boven zijn gekleurde waarneming te rijzen. Carl Jung schrijft dat de mens nooit om zijn eigen subjectiviteit heen kan bij het waarnemen van het object. Realiteit is wat feitelijk bestaat, beweren weer anderen.

Maar wat is dan de waarheid, datgene waar de vorsende mens op zoek naar is? Waarheid wordt vaak verward met de bestaande of de eigen overtuigingen. Waarheid is het in overeenstemming zijn met de werkelijkheid, maar wat als die werkelijkheid niet gekend kan worden? Het beeld van de ui doemt op. De waarheid, of het werkelijke zou te vinden zijn door als bij een ui alle lagen van af te pellen, de sluiers die het zicht belemmeren als het ware weg te nemen tot men tot de ene oorzaak doordringt, het Ene. Alleen hoe doe je dat? Dat is niet zo eenvoudig lijkt mij. Waarschijnlijk ben je verlicht, bevrijd en of verlost wanneer je dat bereikt hebt. En bestaat er zoiets als het Ene? Het lastige van vragen stellen is dat het tot meer vragen leidt. Voor sommigen is de waarheid vinden, het verlicht worden, na de dood te bereiken, wanneer je laatste adem uitblaast. Op het moment dat je je de leer van het Tibetaanse dodenboek herinnert en jezelf bevrijdt uit de keten van opeenvolgende aardse levens. Maar wat nu wanneer je het licht wilt zien tijdens je aardse leven, wanneer je niet kan wachten om in het aangezicht te staan van de werkelijkheid?

In India hebben ze hun eigen methoden, de hier steeds populairder wordende meditatie en yoga. Een andere goede manier is volgens mij het lezen van boeken over het onderwerp. De boeken die ik WOW boeken noem, die je ogen een stukje openen, een stukje schil wegnemen als het ware. Alleen alleen lezen is niet genoeg. Er zal ook een zekere binding moeten zijn met het aardse. De werkelijkheid zou wel eens een huwelijk tussen hemel en aarde kunnen zijn, waarbij je zelf de huwelijksambtenaar, de priester(es) bent. Wat er na de dood gebeurt weet ik niet, maar misschien is er een weg naar verlichting op aarde door jezelf te kennen.

Read more

Vandaag weer eens geprobeerd iets te regelen via een website op internet. Verkeerde wachtwoord, nieuw wachtwoord aangevraagd en ingevoerd. Helaas moet ik nogmaals een wachtwoord aanvragen om mij onverklaarbare redenen en daarna wordt mijn account geblokkeerd, omdat er teveel niet valide inlogpogingen zijn geweest. Een paar dagen ervoor heb ik al geprobeerd mijn vraag via de telefoon opgelost te krijgen, waarbij na twintig minuten in de wacht zitten, of eerder geïrriteerd rondlopen, tot  twee keer toe de verbinding verbroken werd.

Wat verlang ik op zulke momenten terug naar een leven in de Gouden Era, een in mijn ogen Tolkien-achtige wereld, waar ik in mijn nakie door de bossen kan rennen, terwijl de zon altijd schijnt en het leven mijn toelacht. In een pure pre-maatschappij-achtige oerstaat waarbij ik diep contact ervaar met de natuur: de bomen en planten, de dieren op de grond en in de lucht. Een animistische paradijselijke toestand waarin alles goed en weldadig is en ik niets nodig heb, behalve heerlijk helder sprankelend onbedorven bronwater en onbespoten bessen en ander fruit om van te leven.

Geen zorgen over geld, niet dat ik die nu heb, maar het hele leven lijkt er in deze era toch om te draaien, geen ziektes, geen problemen van medische of psychische aard, geen bezit, geen macht anders dan magische of mystieke. Regelmatig betrap ik mijzelf erop dat ik de wereld en de maatschappij vanuit dit vergezicht de maat neem en dan helemaal klaar ben met het huidige leven in onze westerse maatschappij. Maar ja wat kan ik doen? Ik ben niet zo’n idealist die zich terugtrekt op een afgelegen boerderij aan de rand van Nederland en zijn eigen groente gaat verbouwen. Hoewel ik een heilig respect heb voor de mens die dat wel doet.

Eigenlijk bevind ik mijzelf in een alles of niets situatie. Zwelgend in materialisme met mijn geluidsinstallatie en platenverzameling en mijn fotocamera’s proberen iets van genot te vinden in deze aardse wereld of een totale vlucht in een betere hogere metafysische wereld waar ik geen toegang tot heb. Ik denk dan dat ik misschien wel direct gereïncarneerd ben vanuit mijn eerste jagers-verzamelaarsleven, naar ongeveer halverwege eeuw waarin ik geboren ben dit keer. De overstap is te groot. Er zit niets anders op dan te wachten tot ik dood ga en misschien kan reïncarneren via de schoot van een vrouw die zo’n 14.000 jaar geleden leeft.

Read more